Norcia

Nadat ik mijn boeltje weer bij elkaar heb geraapt, én mijn bakkie koffie heb genuttigd  ,maak ik nog een laatste foto ,van dit schittere de verblijf ,én vertrek naar Norcia.

Het is niet zo ver , maar zo n 135 km,waarvan de eerste 80 redelijk opschiet ,maar dan komen de bergen weer in beeld ,de tocht word alsmaar mooier ,maar van opschieten is dan geen sprake meer.

Ook niet erg want ik heb tijd zat! Als ik dan voor het eerst met mijn eigen ogen zie ,wat die aardbeving hier teweeg heeft gebracht ,dan komt dat wel binnen ,anders dan op tv ,maar dat weet je , er is geen enkel dorp waar niks is ingestort ,én ook huizen en wiinkels waar in eerste instantie niks aan te zien is ,staan leeg ,én zitten vol scheuren! 

In ieder dorp staan dan ook rijen met noodwoningen waar mensen wonen,omdat hun huis is ingestort, of onveilig is.

Het dorpje waar ik belandt , er wonen maar 20 mensen ,ligt vlakbij Norcia ,wat ook zwaar getroffen was Ik maak een fotorondje door het dorpje én loop een boerin tegen het lijf ,die pecorinokaas aan het maken is samen met haar zoon ,in een schuurtje ,er word druk gekwebbelt, waar ik natuurlijk niks van versta! 

Ze vraagt of ik ook kaas lust ,én ik beloof met veel handgebaren dat ik morgenavond terugkom om kaas te kopen ,iedereen blij  ik ga naar mijn b+b het eten is klaar,!